HAKAN GUNES

Bir İlk roman olmasına rağmen, ciddi bir sayıda basılıp satılmış romanının ikinci ve düzeltilmiş baskısını da yayınladım.

Konu, fantastik edebiyatın anlatımında olsa dahi, Anadolu uygarlıklarından, Mısır’a uzanan tarihi bir perspektifi de taşımakta.

Yaşadığımızla benzeş yaratılmış paralel bir dünyanın fantastik öyküsünü, akıcı bir üslupla kurgulamaya çalıştım.

Bir Amazon kadını olan güzeller güzeli Arinna, kahramanımızla yola çıkmakla, aslında yaşadığı ‘Yenidünya’nın gizeminin anlaşılmasında rol oynuyor. Mısırlılarla, Hititler Kadeş Savaşını, bu kez tanrısal güçlerin zorlamasıyla bir kez daha yapıyorlar.

Tarihten alıntılanan kişilikler, romanda tekrar hayat bulurken, okuyucunun ilgisi fantastik öğelerin de yardımıyla, tarih okumaktan öteye rahatça taşınabiliyor. Yazar’ın özgürlüğü dahilinde, Naziler de dâhil zengin bir karakter örgüsü kullanıp, heyecanı iyice arttırdım.

Gelen okuyucu yorumlarıyla, seri olmaya aday bir roman diyebilirim.. Heyecanlı final bölümleriyle, okuyucunun hayal dünyasını iyice zorladım. Bıraktığı tat ve ilerisine yönelik mesajların bulunduğu roman sonuyla, hikâyenin sürmesi için beklentiyi iyice yükselttim sanıyorum.

Nitekim, devamı olacak romanın ilk bölümleri tamamlandı. Bloğumda ‘Pek Yakında’ anonsuyla bir bölümünü yayınlamayı düşünüyorum. Umarım okursunuz ve seversiniz.

AMA ÖNCE İLK KİTABI SATIN ALMALISINIZ:

Mustafa Ertuğrul Bey’i, THY’nin ‘SKYLIFE’ dergisinde tanıdım. Oldum olası mütevazı kahramanlardan etkilenmişimdir. Ancak yaptıkları mütevazılık sınırlarının çok üzerindeydi. O anda, bir romanımda bu gerçek kahramanı kullanma fikri kafamda beliriverdi. Ben de SKYLIFE’ın izinde giderek, Dr. Burhanettin Onat’ın anılarından derlenen ‘Bir Zamanlar Antalya’ adlı kitabı buldum. İlk kısmı o kitap sayesinde yazdım.

Romanımın tamamlanmasına az bir süre kala ise, Mustafa Ertuğrul Bey’i dört başı mamur anlatan başka bir kitabı tesadüfen gördüm. Tünel’e giderken sağ kolda, Denizler Kitabevi’nin vitrininde duruyordu. Haliyle hemen satın aldım. Sn. Mustafa Aydemir, ‘Ben Bir Türk Zabitiyim’ ismiyle derlediği bu kitapla doğrusu mükemmel bir iş başarmıştı.

Romanımın başlangıç kısmını tarihsel kronolojiden dolayı Mustafa Ertuğrul Bey’e ayırdım. Mısır’ın Gülü vapurunda geçen olaylar tamamen kurgudur. Kahramanlarımın Antalya’ya gelmeleri gerekiyordu ve haliyle iki kruvazörle karşılaşmaları da romanım için bir gereklilikti. İki kruvazörün batırılma hikâyesi ise tamamen gerçektir. Osman, Dayı Rıza ve Cemal karakterleri sadece roman kahramanıdır. Haliyle tüm diyaloglar, etkileşime girdikleri gerçek kişilerinki dahil kurgudur. Bu vesile ile romanda adı geçmeyen Antalyalı Halil ve arkadaşını da anmak gerekir. Zira ikinci kruvazörün batırılmasında yelkenlinin içindeki iki kişi onlardır. Mustafa Ertuğrul Bey’i bir roman karakteri olarak olabildiğince az konuşturmaya çalıştım. Daha çok yaşananları anlattığımdan, belki romanın tekniği okuyucuyu tatmin etmemiş olabilir. Oysa hedeflediğim haddimi aşmamaktan ibaretti.

Kemal Bey karakterini yaratırken Kuşcubaşı Eşref Bey’den etkilendim. Maalesef romanımın kurgusu onun sürgünde olduğu dönemi kapsıyordu. Bu sebeple yerine ‘Kemal Bey’ doğdu.

Karakol Teşkilatı’nın kuruluşu ve yok oluşu sürecinde kullanılan isimler gerçektir. Ama önsözde değindiğim gibi, Ali Sururi Bey gibi bir karakter, hayâl kahramanı olmak zorundaydı.

Doktor Ali Galip Bey benim dedemdi, Latif ise babam. Yaşları sizi yanıltmasın, ortalama ömürleri bir asrı buldu. Darısı başımıza. Dedem, gerçekten Teşkilât-ı Mahsûsa için çalışmış. Aynı dönemde Kadıköy ve Moda’da doktorluk yapmış. Babam ise gerçekten silah kaçırılması faaliyetinde bulunmuş. Gerisi benim katkım.

Bu arada İçerenköy’deki çiftlik doğrudur. Her ne kadar çiftlik hali kalmasa da, ben orada büyüdüm. Yine şaraphane, kaçakçı Rum eşkiyalar da gerçek. Şişko Yorgo kötü kahramandı, haliyle hayâl dünyasından çıkıp geldi. Ama tek gerçek kötü kahramanım Sarafin’dir. 1923 yılında Kadıköy’de bir polis komiseri tarafından yakalandı. Hani ‘onu niye öldürmedin veya Arnavut Necip ile yüzleştirmedin?’ derseniz, bu tarihe aykırı olurdu.

Arnavut Necip, gerçekte de dedemle birlikte İçerenköy’deki çiftlikteydi. Ailemden nasıl ayrıldığını öğrenemedim. Bir çok diyalog anekdotlara dayanır.

Pera da adı geçen tüm mekânlar gerçektir. Size, onların bir zamanlar var olduğunu, belki de hâlâ durduğunu aktarmak istedim.

Tek gerçek Rus kahraman, Grande Düşes Gagarina’dır. Rus mülteciler için tüm varlığıyla çalışmıştır.

Tek gerçek Fransız ise Madam Vera Dumesnil’dir. Anılarını yazdığı bir kitaba sahibim.

Son gerçek kahramanım olarak, Topkapılı Cambaz Mehmet Efendi’yi bıraktım. Onun için yazdıklarımın eksiği vardır, fazlası yoktur. Benim için en az Mustafa Ertuğrul Bey kadar önemlidir. Ortak özellikleri, bunca şeyi başarmalarına rağmen her zaman mütevazı kalmalarıdır. Belki bir başka romanımda da karşınıza çıkar.

Osman karakterini bir İstanbullu’nun özelliklerine göre yarattım. Bitirim İstanbullulara örnek ise Dayı Rıza oldu. Sonuçta ben de bir İstanbulluyum.

Anastasya tartışmalı bir kahramandır. Çünkü malumunuz, son Rus Çar’ının katliamdan kurtulan tek kızı olarak bir çok hikâyesi yapıldı. Gerçi fiziksel özellikleri çok farklıydı ama, burada romancının kurgu özgürlüğünü kullandım. Bence hoş bir kahraman da oldu. Neyse ki Düşes’in torunu olarak lanse ettiğimden, yazılı tarihin yükümlülüğünden kurtulmuş oldum.

SATIN ALMAK İSTERSENİZ: